Από τη στιγμή που διάβασα αυτό το παραμύθι , ένιωσα ότι είχα ανακαλύψει κάτι πολύ σημαντικό. Να βλέπεις το άσπρο χαρτί ζωγραφικής σαν μια πολική αρκούδα και μια χρωματιστή τελεία του παιδιού σαν έργο τέχνης του Πικάσο. Όπως δυσκολεύεται η πρωταγωνίστρια του βιβλίου να ζωγραφίσει , έτσι καθημερινά τα παιδιά διστάζουν να πιάσουν τα χρώματα…
Ήταν κάποτε ένας παππούς που περπατούσε σε μια παραλία με τον εγγονό του. Το αγόρι μάζευε κάθε αστερία που έβρισκε μπροστά του και τον πετούσε και πάλι στον ωκεανό. « Αν τους άφηνα εδώ ,» είπε το αγόρι «θα ξεραίνονταν και θα πέθαιναν. Έτσι , τους σώζω τη ζωή» . Τότε ο παππούς είπε :…
Το παιδί μας για να συνεχίσει να προσπαθεί και να προοδεύει , χρειάζεται τη δική μας θετική προσοχή και εκτίμηση. Οφείλουμε να ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σε κάθε περίσταση και με κάθε τρόπο. Όχι , δεν κακομαθαίνουν … όχι , δεν αποκτούν υπέρμετρο εγωισμό ,απλά σωστές ενισχύσεις για να κάνουν το επόμενο μεγαλύτερο βήμα…
Από μικρή κι εγώ άκουγα συνέχεια πρέπει να κάνεις αυτό , πρέπει να κάνεις εκείνο.. Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ποτέ να κάνω κι εγώ στους γονείς μου ή στους δασκάλους μου μια απλή ερώτηση : Γιατί ; Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής μου πορείας ευτυχώς βρέθηκε στο δρόμο μου ο μικρός Δημήτρης…