Υπόσχεση , ποτέ , αλλαγή…
Δυο ουσιαστικά και ένα επίρρημα που δημιουργούν μια πρόταση με πολλές αντιφάσεις…
Έτσι την πάτησε και η κάμπια με το γυρίνο που αγαπήθηκαν πολύ. Έδιναν υποσχέσεις παντοτινής αγάπης χωρίς όμως να υπολογίζουν ότι με το πέρασμα του χρόνου όλα αλλάζουν.
Όταν πρωτογνωρίστηκαν και τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν τότε ήταν μια μικρή κάμπια όμορφη σαν ουράνιο τόξο κι ένας γυρίνος σαν ένα λαμπερό , μαύρο μαργαριτάρι. Από την αρχή δόθηκε η υπόσχεση να μην αλλάξει κανένας από τους δυο.
Όμως , έτσι όπως είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή ο καιρός θα αλλάξει , έτσι κι ο γυρίνος δε γινόταν να κρατήσει την υπόσχεσή του. Την επόμενη φορά που συναντήθηκαν του είχαν φυτρώσει δυο πόδια. Η κάμπια παραπονέθηκε ότι δεν είχε κρατήσει την υπόσχεσή του. Εκείνος της ζήτησε να τον συγχωρέσει και της υποσχέθηκε ότι ποτέ δε θα άλλαζε. Αυτό συνεχίστηκε και άλλες φορές.
Η κάμπια δεν μπορούσε να τον συγχωρεί κάθε φορά που εκείνος άλλαζε και δεν κρατούσε την υπόσχεσή του και έτσι κλείστηκε στο κουκούλι της κι αποκοιμήθηκε.
Όμως , έτσι όπως είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή ο καιρός θα αλλάξει , όταν η κάμπια ξύπνησε είχε γίνει μια όμορφη πεταλούδα. Όλα είχαν αλλάξει εκτός από την αγάπη της για το λαμπερό , μαύρο μαργαριτάρι της. Αποφάσισε λοιπόν να πάει να τον βρει και να τον συγχωρέσει.
Ο βάτραχος με τη σειρά του βρισκόταν πάνω σε ένα νούφαρο να συλλογίζεται την αγαπημένη του κάμπια . Εκεί περίμενε όλη μέρα μήπως και φανεί. Η πεταλούδα ψάχνοντας τον γυρίνο της πλησιάζει το νούφαρο και τότε …χραπ.. ανοίγει ο βάτραχος το στόμα και την καταπίνει.
Ακόμα εκεί κάτω από μια ιτιά και πάνω σε ένα νούφαρο θα βρείτε το βάτραχο να περιμένει ακόμα το πολύχρωμο ουράνιο τόξο του…
Μέσα από αυτή την ιστορία θα ήθελα ο καθένας να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να κρατήσει όποια στάση θέλει απέναντι στον βάτραχο , την πεταλούδα και στην παντοτινή τους αγάπη…
Αλλά ποτέ μη συνδυάσετε την υπόσχεση με την αλλαγή…