Ήταν κάποτε ένας παππούς που περπατούσε σε μια παραλία με τον εγγονό του. Το αγόρι μάζευε κάθε αστερία που έβρισκε μπροστά του και τον πετούσε και πάλι στον ωκεανό. « Αν τους άφηνα εδώ ,» είπε το αγόρι «θα ξεραίνονταν και θα πέθαιναν. Έτσι , τους σώζω τη ζωή» .
Τότε ο παππούς είπε : « Αυτή η παραλία όμως εκτείνεται για μίλια κι έχει εκατομμύρια αστερίες. Αυτό που κάνεις δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση.»
Το αγόρι κοίταξε τον αστερία που κρατούσε στα χέρια του, τον πέταξε στο νερό κι απάντησε : « Γι ‘ αυτόν τον αστερία την αλλάζει…»
Συμπόνια
-Είναι το συναίσθημα τρυφερότητας και οίκτου που νιώθει το παιδί βλέποντας κάποιον να υποφέρει; -Μπορεί να μοιραστεί τη δίψα του αστερία για ζωή; -Μπορεί να βάλει στη θέση του αστερία τον εαυτό του;
Αγάπη
–Είναι το συναίσθημα της προσφοράς ,της ανιδιοτέλειας και της θυσίας που νιώθει το παιδί βλέποντας τον αστερία να ξεραίνεται ; -Μπορεί να αγαπά και να φροντίζει όλα τα ζώα και τα φυτά του κόσμου που το έχουν ανάγκη; -Μπορεί να προσφέρει τα πάντα χωρίς να ζητά ποτέ αντάλλαγμα;
Δώστε στον εαυτό σας την ίδια θετική απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις που έδωσα κι εγώ .
Ναι !
Η καρδιά ενός μικρού παιδιού χωράει μόνο θετικά συναισθήματα … Ας φροντίσουμε κάθε αρνητικό συναίσθημα να μείνει απ΄έξω σε όλη την πορεία της δικής του ζωής…